In de toekomst kijken, is niet alleen moeilijk, maar vaak ook een beetje ongemakkelijk. Zeker als je pas zes jaar bent… Maar Anouk liet het er niet bij zitten.

Na lang peinzen en denken, zei ze zacht: “Ik denk dat ik het misschien wel weet, maar ik weet niet zeker of ik het juist heb.

Mieren bijvoorbeeld, die zijn heel anders dan wij. Ze leven hun eigen leven. Ze maken hopen en ondergrondse stelsels. Zoals zij dat kunnen, kunnen wij dat niet. Maar ze hebben soms wel last van ons. Als we bij hun nest lopen, dan beeft de aarde en dan kan hun zelfgebouwde huis weleens instorten. Dan moeten ze altijd voor ons weglopen.

Als we een mierenhoop zien, dan zeggen we vaak: “Die prikken en kriebelen. Blijf uit de buurt.” Maar het geheim van de mieren is misschien wel dat zij buitenaardse wezens zijn, maar wij dat niet zo zien. Misschien vliegen ze ’s nachts wel met raketjes naar de maan en ontdekken ze daar andere wezens in de ruimte. En ondertussen denken wij dat er daar niemand anders leeft.”

Dat perspectief hadden wij nog niet bedacht! Bedankt Anouk voor jouw mooie overpeinzingen.